Yang Lu Chan's levenswerk

Over het ontstaan en beroemd worden van de Yang-stijl

Yang Lu Chan, ook wel Yang Fu Kui genoemd, is de grondlegger van de Yang-stijl. Hij leefde van 1797 tot 1872. Yang Lu Chan groeide op in een armlastige familie. Hij had een uitstekende lichamelijke conditie en hij leerde al op jonge leeftijd Shaolin Quan. Op een dag was er een oploopje voor de apotheek vlakbij de graanopslag waar de jonge Yang Lu Chan werkte. Steeds meer mensen keken naar het spektakel dat zich daar ontwikkelde. Yang liet zijn werk voor wat het was, liep naar de menigte en zag hoe de apotheker Chen De Hu grof en brutaal beledigd werd door een dorpsgenoot. Chen echter negeerde de vechtersbaas totdat deze met zijn vuist naar hem uithaalde. Chen stapte lichtvoetig opzij waardoor de vuistslag zijn gezicht miste. En ook een tweede slag wist Chen te ontwijken. Toen zijn aanvaller voor de derde keer naar zijn gezicht uithaalde, weerde Chen dat af en in dezelfde beweging wierp hij zijn aanvaller meters van zich af. De toeschouwers waren sprakeloos. Iets dergelijks hadden ze nog nooit gezien.

De daarop volgende dagen kon Yang Lu Chan de gebeurtenis niet van zich afzetten. De beelden van Chen De Hu's fascinerende techniek kwamen keer op keer bij hem boven. Hij was zelf getraind in de harde en krachtige Shaolin Quan methoden en niet bekend met de mysterieuze zachte stijl van Chen. Hij probeerde zich op zijn werk te concentreren, maar kon uiteindelijk de drang om Chen op te zoeken niet weerstaan. Hij stapte op Chen af en vroeg uitleg over zijn vechtstijl en of hij het hem wilde onderwijzen. Chen weigerde echter om uitleg te geven. Yang was vastbesloten en bleef aandringen. Chen raakte overtuigd van de eerlijkheid en de goede bedoelingen van Yang en hij raadde hem aan om naar het Chen-dorp te reizen in Wen Xian in de provincie Henan. Daar aangekomen moest hij vragen naar meester Chen Chang Xing. Verheugd en opgewonden reisde Yang de honderden kilometers naar het dorpje in Wen Xian. Het Chen-dorp is de geboorteplaats van Chen Jia Quan die de naar zijn naam vernoemde stijl ontwikkelde. Meester Chen Chang Xing, waar Yang Lu Chan naar toe ging, was de veertiende generatie van de Chen familie.

In eerste instantie was ook Chen Chang Xing niet enthousiast over het idee Yang te onderrichten in de krijgskunst van Chen Jia Quan. Yang was immers geen lid van de Chen-familie. Maar omdat hij medelijden voelde voor Yangs grote inspanning om bij hem te komen én vanwege de voorspraak van Chen De Hu, besloot hij om hem toch als leerling aan te nemen. Afgesproken werd dat Yang overdag allerlei werkzaamheden in het dorp zou verrichten en 's avonds lessen in de Chen Jia Quan-stijl zou volgen. Zo geschiedde. Na zes jaar hard en met volledige inzet werken en studeren vond Yang dat hij genoeg had geleerd en besloot hij terug te gaan naar zijn geboorteplaats. Hij zei zijn meester vaarwel en begon aan zijn lange thuisreis.

Na thuiskomst werd Yang al snel gevraagd om zijn nieuw geleerde vaardigheden te tonen en hij werd door diverse buurtgenoten uitgedaagd tot een gevecht. Hij deed mee aan verschillende wedstrijden en werd keer op keer verslagen. Dit betekende niet dat Yang zijn vertrouwen verloor in de Chen Jia Quan-stijl. Hij realiseerde zich wel dat hij nog veel moest leren om zijn tegenstanders te kunnen verslaan. Hij besloot terug te keren naar het Chen-dorp.

Yang Lu Chan vroeg zich af welke vaardigheden hij nog miste en eenmaal in het Chen-dorp aangekomen wendde hij zich tot meester Chen Chang Xing en vroeg hem nederig wat hij bij moest leren. In de gesprekken die daarop volgden, ontdekte Yang dat hij de afgelopen zes jaar voornamelijk bezig was geweest met het aanleren van houdingen en dat hij onvoldoende kennis en vaardigheid had opgedaan in de toepassingen van de Chen Jia Quan-stijl, zoals aanvallen en verdedigen. De daarop volgende zes jaar gebruikte Yang om, begeleid door zijn meester, de praktische uitvoering onder de knie te krijgen en zijn krijgskunde te vervolmaken.

Na afloop van deze zes jaar keerde Yang opnieuw terug naar zijn geboorteplaats. Daar aangekomen werd hij onmiddellijk door verschillende opponenten uitgedaagd en nu kwam Yang steeds als winnaar uit de strijd. Het nieuws van Yang's onoverwinnelijkheid verspreidde zich snel en bereikte ook een zekere Wu Yu Xiang. Deze had ooit, zonder succes, geprobeerd les te krijgen van Chen Chang Xing en daagde Yang nu uit voor een duel. Ook dit gevecht eindigde met Yang als overwinnaar maar hij was niet tevreden met de manier waarop hij had gewonnen. Hij realiseerde zich dat hij nog heel veel moest leren om het niveau van Cheng Chang Xing te evenaren en besloot nogmaals terug te keren naar het Chen-dorp.

Meester Cheng verwelkomde Yang voor de derde maal in zijn dorp. In de daarop volgende zes jaar stortte Yang zich met volledige overgave op de Tai Ji Quan en zocht met hart en ziel naar de ware aard van de krijgskunsten. Dit ging niet ongemerkt aan meester Cheng voorbij en deze besloot Yang in te wijden in de diepste geheimen van zijn kunst. Na in totaal 18 jaar onderricht was Yang meester in de Chen-stijl. Zelfs de beste leerlingen van Cheng Chang Xing konden hem nu niet meer verslaan. Tenslotte stuurde meester Cheng hem terug naar zijn geboorteplaats met de woorden dat niemand hem nu meer zou kunnen verslaan.

Eenmaal in zijn geboortedorp teruggekomen trok Yang in bij de apotheker Chen De Hu en begon Tai Ji Quan les te geven. Chen De Hu was weliswaar eigenaar van de apotheek, maar huurde het gebouw van Wu Yu Xiang. Wu was lid van een bekende Kung Fu familie. Wu Yu Xiang volgde ook de lessen van Yang en was dermate jaloers op diens capaciteiten dat hij besloot ook naar het Chen-dorp te reizen om lessen te volgen bij Cheng Chang Xing. Daar aangekomen bleek dat meester Cheng te oud en te zwak was geworden om nog les te kunnen geven en Wu werd door hem naar een nabijgelegen dorp, Zhao Boa Zhen, gestuurd met de opdracht meester Chen Qing Ping te vragen hem te onderrichten in de nieuwe Chen-vorm. Wu begreep toen dat Yang getraind was in de oude Chen-vorm en dat hij het moest doen met de nieuwe Chen-vorm.

Wu Yu Xiang's oudere broer, Wu Ru Qing, die rechter was te Beijing en uit hoofde van zijn functie vele hooggeplaatste personen kende, vond het maar niets dat Yang Lu Chan alleen maar les kon geven in zijn kleine dorpje Yong Nian. Hij introduceerde Yang bij Zhang een invloedrijke en welgesteld man van adellijke komaf, die directeur was van een Kung Fu school waar rijke families hun kinderen naar toe stuurden en waar invloedrijke ambtenaren onderricht volgden. Zhang nodige Yang uit voor een ontmoeting met hem en de bij hem in dienst zijnde Kung Fu meesters. Tijdens de eerste kennismaking was Zhang niet echt onder de indruk van Yang's uiterlijk en hij gaf zijn bedienden opdracht om Yang slechts een sober welkomstmaal te serveren. Vervolgens vroeg hij Yang om een kleine demonstratie van zijn vechtkunst.

De aanwezige meesters waren verbijsterd bij de aanblik van Yang's stijl: het leek wel een dans. Kon dit effectief zijn in een gevecht met een tegenstander? Yang legde hen uit dat dit Zhan Mian Quan was: kleven en zacht boksen. Effectief tegen iedere tegenstander behalve wanneer die van ijzer of van steen zou zijn. Vervolgens werd Yang door Zhang uitgenodigd zijn kunnen te tonen tegen een van de aanwezige meesters. Toen hij daarmee instemde viel deze meester hem onmiddellijk aan. De aanval werd door Yang met één duw afgeslagen. Alle aanwezigen keken met ongeloof toe en begrepen niet hoe Yang het deed. Nu vielen de meesters één voor één Yang aan maar ook zij werden op dezelfde simpele manier verslagen. Nu was Zhang wel onder de indruk van Yang en gaf zijn bedienden opdracht een groots banket te verzorgen. Yang vond dat hij niet echt respectvol behandeld was en wilde juist vertrekken. Er restte Zhang niets anders dan Wu Ru Qing te vragen namens hem aan Yang zijn verontschuldigingen aan te bieden en hem te vragen om toch aan het banket aan te zitten. Yang accepteerde Zhang's verontschuldigingen.

Vanaf dat moment begon Yang les te geven in Beijing. In die periode kwamen vele meesters hem uitdagen, maar niemand was in staat hem te verslaan. Zijn bijnaam "Yang de onoverwinnelijke" verspreidde zich snel over de hoofdstad. Dit trok de aandacht van Zai Qi, de jongere broer van keizer Xian Feng. Yang accepteerde Zai Qi's uitnodiging les te geven aan het keizerlijk hof.

In eerste instantie doceerde Yang de Chen Loa Jia stijl. Dat wil zeggen: de oude Chen Jia Quan stijl. Yang realiseerde zich echter dat zijn originele stijl niet helemaal paste bij de status van de keizer en zijn hofhouding. Samen met zijn zonen, Yang Jian Hou en Yang Ban Hou, begon hij de vorm stukje bij beetje eleganter en sierlijker te maken. Hierdoor paste het beter bij zijn invloedrijke en machtige leerlingen waaronder Quan You, die later de Wu-stijl zou ontwikkelen, en Wang Lan Ting wiens latere leerling Li Rui Dong de Li-stijl zou ontwikkelen.

Dankzij Yang Lu Chan werd de Yang-stijl Taj Ji Quan, met zijn oorsprong in de Chinese achterlanden, beroemd. Tot die tijd werd Tai Ji Quan uitsluitend beoefend door enkele meesters en hun leerlingen, die hun kennis zorgvuldig binnen eigen kring hielden. De gemiddelde burger van China wist niet wat Tai Ji Quan was. Yang bracht hier als eerste verandering in. Door de Tai Ji lessen die hij in Beijing gaf en zijn werk aan het keizerlijk hof, alsook de reputatie dat hij in het gevecht onoverwinnelijk was, zorgden ervoor dat Tai Ji Quan bekend werd in heel China en omringende landen, met name Japan. Deze eerste stap maakte een verdere verspreiding over de rest van de wereld in de twintigste eeuw mogelijk.

Bron: Looking for Taiji

Deel deze pagina